Protest in Iran gewelddadig neergeslagen
Maar is het werkelijk verdwenen?
11 december 2019
** (De verklaring voor de sterretjes vind je hier.)
Op 15 november kondigde de Iraanse overheid aan dat het de brandstofprijzen zou verdriedubbelen. De protesten daartegen waren ongezien groot. Het geweld ertegen ook. Dat maakt dat het protest verdwenen is, maar het ongenoegen niet.
Omdat wij graag weten wat jullie denken over de themadossiers, zodat we waar nodig kunnen aanpassen en verbeteren, vragen we jullie om dit beoordelingsformulier in te vullen. Alvast hartelijk dank!
Harde repressie
‘Ze schoten gewoon met machinegeweren op de menigte,’ zegt een kennis van Edward Azadi op Doorbraak. Zo brutaal was de politie in Iran nog niet geweest. En nadat de protesten gingen liggen, zocht ze naar demonstranten, actievoerders, activisten en iedereen die van ver of dichtbij met de protesten te maken zou kunnen hebben, tot in de ziekenhuizen toe.
Protest heeft niets met stijging brandstofprijzen te maken
Dat de protesten gewelddadig neergeslagen werden, lezen we ook op MO*. Maar de stijging van de brandstofprijzen was slechts een aanleiding. Waar het in werkelijkheid om gaat, is dat de bevolking, en dan vooral lagere sociale klassen, heel erg ontevreden is, en uiting probeert te geven aan een diep geworteld gevoel van onrechtvaardigheid.
Artikels en discussiepunten
Doorbraak: Iran volgt opstand op met harde repressie
MO*: Iran blijft onder hoogspanning na het eind van de protesten: ‘De angst verdwijnt’
In mei 2018 demonstreerden truckchauffeurs, leerkrachten en fabrieksarbeiders in het hele land tegen lage lonen en slechte werkomstandigheden. In oktober en november protesteerden leerkrachten tegen lage lonen en de privatisering van de onderwijssector.
‘Dit is ongeziene moed’, zegt onze bron uit Zaferaniye. ‘Het aantal getuigenissen dat naar boven komt, het aantal mensen dat zo snel na de protesten wil spreken, de moed van zovelen om hun bewijsmateriaal op te sturen naar nieuwsmedia en activisten buiten Iran, het is verrassend nieuw. De angst verdwijnt. Een teken dat het regime begint te wankelen. Of dat mensen echt niets meer te verliezen hebben.’