Artificiële Intelligentie

Werkzekerheid en een eerlijk loon zijn, in zuiver economisch opzicht, duur. Neem nu de zogenaamde maakindustrie. Het is duurder een product te laten maken door een werknemer dan door een slaaf, net zoals het duurder is om die werknemer een wettelijk minimumloon te betalen dan een zuiver marktconform loon. Welvaart kwam met een economische kost maar de samenleving was het er over eens dat de gewonnen beschaving deze kost meer dan rechtvaardigde.

Tweemaal is het een oefening geweest in rechtvaardigheid om werknemers meer te betalen: in de eerste plaats diende men te erkennen dat ook slaven mensen zijn, in de tweede plaats dat elke mens recht heeft op consumptie. Dat laatste is niet onbelangrijk: consumptie was een gedeeld ideaal tussen bevlogen industriëlen en progressieve politici om te pleiten voor betere loonvoorwaarden. De behoeftige loonwerker zou een beter leven krijgen door consumptie, de industrieel verkreeg een grotere afname van producten en dus hogere winst. Daarop is een volledig sociaal model gebouwd: consumerende tweeverdieners hielden de welvaartstaat recht.

Landarbeiders, bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, zorgkundigen en schoonmaakpersoneel moeten de concurrentie aangaan met lageloners uit landen waar het bruto mediaaninkomen een derde is van wat in België beschouwd wordt als een relatief laag loon. In Bulgarije is het mediaan uurloon 3,6 euro, in België ligt de lageloondrempel op 11,6 euro (cijfers uit 2014, Eurostat).